Бұл тақырыптың баспасөз беттерінде, ел аузында, тіпті әрбір мұсылманның жүрегінде сеңдей қозғалып маңызды проблема болып туындағанына қай заман. Ащы сөз тілге ауыр болды, айтыла, айтыла жауыр болды демекші, күндердің күнінде жан айқайымызға жара жабысып, жабулы қазан жабулы күйінде қалып кетпесе демеңізші.
«Раббың, Өзіне ғана ғибадат етулеріңді, әке-шешеге жақсылық қылуларыңды әмір етті. Ал егер ол екеуінің бірі немесе екеуі де жандарыңда кәрілікке жетсе: «Түһ» деме, (кейіс білдірме) сондай ақ, ол екеуін зекіме де, ол екеуіне сыпайы сөз сөйле»
Иә, ненің болсада жолынан адассақ әйтеуір бір тығырыққа тірелеріміз анық. Алайда бұл жай тығырық қана, ал, әділетсіздік жасап Аллаһтың жолынан адасу бұл екі дүниенің де қасіреті десек әсте қателеспеспіз.
Аса қамқор ерекше мейірімді Аллаһтың атымен бастаймын. Менің бүгінгі ашып көтерейін деп отырған тақырыбым серік қосу жөнінде болмақ. Осы жөнінде азды көпті, ұзынды қысқалы оқып тоқығанымды, Аллаһ берген біліміммен жеркізгелі қолыма қалам алдым. Неге дейсіз ғой?
Аллаһ Тағала жұмыр басты пендесіне тіл мен ақыл беріп өзге мақұлықтардан артық қылды. Және де дене мүшемізді көркемдікпен жаратып, әрбірін аманат етті. Соның бірі – тіл. Халық даналығында:
Қазір Пәкістанның ұлттық киімін киген, өздерін «дағуатшылар» деп таныстырып, үй-үйді аралап, уағыз айтып жүрген азаматтарды жиі кездестіруге болады. Пәкістан әлемге лаңкестік әрекеттерімен танылып отырғандықтан болар, жергілікті халық бұл елдің ұлттық киімін киіп жүргендерден, дәлірек айтсақ, “таблиғи жамағат” өкілдерінен секем алуда.
Осыған орай, Семей қаласындағы «Тінібай» мешітінің Бас имамы Камалжан қажы ТҰРДЫБАЕВПЕН сұхбаттасқан едік.
Құрметті, мұсылман қауым! Аллаһтың мейірімімен көбіміз Ислам дінін ұстанып жүрміз. Аллаһтың қалауымен намазға да бет бұрып, рухани шөлімізді Исламның қайнар бұлағы Құраннан, шарапатты хадистерден білім көсіп, жанымыздың азығы, тәніміздің сәні, көкейіміздің нұры етіп келеміз…
